درس هایی از بزرگ سالی...

1. وقتی با آدمی حرف میزنید ببینید چند درصد از حرفاش اطلاعاتیه که از زندگی دیگران یا حرفای دیگران با نقل قول مستقیم به شما میگه. این آدما قطعا وقتی که با دیگران حرف میزنن اطلاعات و نقل قول های شما رو ناخوداگاه میریزن روی دایره....نه این که حرف مهمی هم باشه، گاهی یه جزئیات خیلی معمولی از زندگی ما هستن که شاید این که ایکس بدونه برامون اوکی باشه اما دلمون نمیخواد ایگرگ بدونه. اینه که من یکی از دلایلی که با خانوم زد راحتم اینه که وقتی با هم حرف میزنیم تنها از زندگی و گذشته و ایندمون حرف میزنیم و حتی اگر در مورد ادم های دیگه و دوستای مشترکمون حرف بزنیم بدون اسمه و هیچ کدوم نمیدونیم طرف مقابل داره از حرفا یا زندگی کی برامون مثال میزنه....در یک جمله: "اَمن باشید لطفا!"

2. اگر کسی برای شما مهم بود و یا شما براش مهم بودید، وقتی ازتون میپرسه چرا رنگت یه هفته است پریده و زرده، چرا چشمات خیسه، چرا یه مدته کم حرف و پای در دامن اندوه کشیده شدی، حتی اگه نخواستید دلیلش رو بگید، لبخند بزنید و بهش اطمینان بدید که خوبید و مشکل جدی ای ندارید....دعواش نکنید که چه گیری داده به حال شما، از سر بازش نکنید با جواب سر بالا.....بشر اونقدر باهوشه که بشناسه ادمای مهم زندگیش رو....گناه دارن ادما اگه بین زمین و اسمون نگران نگهشون دارید...