بی ثباتی دهر....

یادم باشه یه روزی شاید تو یه جمعی باشی که بهت بگن اصلا باهوش نیستی....

بعد همون توی ثابت بری تو یه جمع دیگه ای که تو کف هوش و اطلاعاتت بمونن....

یادم باشه یه روزی ممکنه با دل شکسته برگردی به خدا بگی انگار من نامرئی هستم...هیچ کس منو نمیبینه....

بعد یه روز میرسه که همون تو میشی پایه ثابت یه جمع که بودنت مهمه.....

شاید برای اینکه تو اونقدر نداشتن رو تا ته وجودت حس کردی که برای داشتنت همه درایت و تلاشت رو به کار بگیری و سعی کنی خودتو اصلاح کنی....سعی کنی حسرت ها رو از رو دلت برداری....

شاید یاد بگیری نباید تو جایی که جای تو نیست بمونی...باید زندگیت رو عوض کنی و اطرافیانت رو....

خلاصه همه اینا اینه که من همه اش رو میفهمم...من میفهمم دوست داشته نشدن چه جوریه....من میفهمم دوست داشته شدن چه جوریه....

برای همینم دلم کمتر میسوزه....برای همینم دلم کمتر برای ادما میسوزه....اینی که امروز هر کسی به چشم ترحم بهش نگاه میکنن, ای بسا که تو یه فردایی ستاره ی درخشان یه جمعی باشه....و بر عکس....

کاش یادم بمونه....