تو نجاتم دادی تا اسیرم کنی....

نمینویسم که تو بهتر از هر کسی میدانی....

خدایا...فقط....لطفا...لطفا...لطفا...عاجزانه....من رو...مسیر من رو....حس من رو....مستقل از آدمها قرار بده....

من نه آدمی میخوام که زیادی تحویلم بگیره....نه کسی که له کنه منو زیر پاش.....

من همه چیز رو معمولی و منطقی میخوام.....

من میدونم اون قدر باهوش هستم که کسی نگه خنگی و اونقدری جا داره چیز یاد بگیرم و کمبود علم یا استعداد دارم که کسی نگه تو نابغه ای....

من میدونم اونقدری خوش سلیقه هستم که گاهی تحسین بشم اما اونقدری پرفکت و بی عیب نیستم که کسی بگه تو تکی....

من میدونم اونقدر خوش اخلاق و مهربون و با گذشت هستم که ارزش محبت رو دارم اما میدونم مثل هر آدمی دیگه ضعفای خودمو دارم و یکی رو میخوام که منو بشناسه....بپذیره....

من نه میخوام یه بت پرستیدنی باشم....نه یه موجود ریز و کوچیک.....

لطفا کمک کن ارتباط من با آدما نرمال باشه.....لطفا کمکم کن....