ارزوهای کوچک...

خیلی وقت بود دلم میخواست من هم یه کفش زنانه ی پاشنه دار خیلی ظریف مثل کفش های ایوانکا ترامپ و یا کفش های بعضی دخترهای چشم بادامی داشته باشم...

سوزنم طبق معمول بدجور گیر کرده بود و کلای توی نخ بودم...

تا این که یک روز سر از یک مغازه کوچک در ساحل نزدیک دانشگاه دراوردم که یک کفش خوش رنگ و ملیح و خیلی ظریف با پاشنه ی متناسب داشت....

کفش را پوشیدم و گفتم این شماره ی پای من نیست....خانم فروشنده گفت نه این شماره میشه معادل همون سایزی که شما میخوای و دیگه نداریم...

ما هم که یک دنده...

با مقادیری چانه زدن به سبک دانشجویی با قیمتی تقریبا معقول کفش را گذاشتند توی یک جعبه ی گل گلی و دادند زیر بغل ما...

روز اول و دوم با احساس زیبای زن بودن گذشت...

روز سوم دیدم نوک جفت کفش ها سابیده شده و چند روز بگذرد شَست پای کم کم نمایان میشود...

و چنین شد که روزگار ایوانکا ترامپ بودن من تنها سه روز دوام داشت....