اعوذ بالله من الناس...

یه آدم ظاهرا خیلی مذهبی رو تصور کنید....ظاهرا مال یه خانواده خوب....ظاهرا تحصیل کرده و اهل مطالعه...

حالا تصور کنید که هر آدمی که سر و کارش به نزدیک این آدم افتاده اخرش با گریه ازین ادم جدا شده...مگر این که به خاطر منافعش نیازی به اون آدم داشته باشه وگرنه هر جور که دلش بخواد برخورد میکنه....

حالا تصور کنید که این آدم تشنه ی برتر بودن و سرامد بودنه و حس برتری جویی داره و با هر کس که احساس کنه از خودش برتره ناخوداگاه در میفته...

مثلا اگه طرف خیلی زود و خوب دکتراش رو دفاع کنه میگه اگه این دکترا میگیره پس همه میتونن...

اگه بگن یکی خوشگله میگه اوه اون که بچه ی شهرستانه..یا چاقه...یا بی نمکه....

تا وقتی که همون رقبا مثلا تو گروهی پیامی ندن اینم نمیده و اگر کس دیگه ای هم پیام بده درخواست میکنه که همه ساکت باشن و گروه شلوغ نباشه و ...اما اگر رقبا پیام بدن این باید هزار تا پیام بهتر بده که یعنی من فعال تر و با نمک ترم...

اگه اون رقبا یه دوست جدید پیدا کنن این باید بیاد هی تو گروه قربون قد و بالای اون بشه که بگه من از تو بیشتر طرفدار دارم و ته روابط اجتماعی ام...مثلا طرف رو اصلا ندیده میاد بهش میگه واااای! چه همه خاطره ی خوب ما با هم ساختیم...

برای بیماری انسان ها انتهایی وجود نداره...